ARMENIA
The Great Deception Secrets of a "Christian"
Terrorist State
By
Samuel A. WEEMS
Introduction
Where did the Armenians come from? One doesn't have to look back very far into history to find the answer.
The beginnings of what can be called modern-day Armenia is filled with blood—Muslim blood. In 1820, czarist Russia began the first of several attempts to expand its empire westward in an attempt to obtain an age-old dream of warm-water ports. The czars began a conquest to obtain Ottoman Empire lands all the way to the Mediterranean and open seas.
Before the Russian armies began their campaigns of conquest, the czar's agents were sent into Ottoman lands to organize Christians in an effort to undermine the Ottoman Muslims from within. The Russians reasoned that because they were Orthodox Christians, they would have much in common with other Orthodox Christians, such as the Greeks, the Slavs in the Balkans, and the Armenians.
The Russians were not able to secure a warm-water port, but they did move their boundaries westward. In the years that followed 1820, the Russians promised the Armenians they would help them establish their own state. At that time, the Ottoman Empire was in a final period of decline and decay. Other foreign powers saw this as an opportunity to establish their presence in this part of the world. Both England and France sponsored missionary activities there. All too frequently throughout history, nations have used Christianity to promote the state's best interest and the religious people sent into different parts of the world worked for both Christ and the state's best interests. This would | be the case within the Ottoman Empire.
Russia, trying not to be outdone by the English and French, j sought to gain Armenian support in destroying the Ottoman government. The Russians promised to create a "Greater Arme- j nia" in eastern Anatolia. The Russian promise was substantially more lands between the Black Sea and the Mediterranean than the Armenian people had ever occupied at anytime in their history. In fact, there had never been a truly independent Armenia. There had never been a true "Greater Armenia." Perhaps three thousand years ago there was a tiny kingdom but it did not last long.
This "dream" of a "Greater Armenia" that the Russians created in the minds of a few Armenians in the mid-1800s continues to this day. The Armenians took this Russian promise (that Russians had no intention of keeping) and expanded upon it. Today, Armenians claim all this land between the Black and Mediterranean seas as their "historic homeland." Nothing could be farther from the truth.
The English fanned the flame by calling the Asia Minor of the Bible Armenia. It was Prime Minister William E. Gladstone, in the early 1880s, who concocted the idea that it was in the British's best interests to break up the Ottoman Empire. He wanted to create a number of small friendly states under England's influence in place of the large Ottoman Empire. One such small state would be called Armenia. Gladstone asked the British press to refer to eastern Anatolia as "Armenia." British consulates were opened throughout the region, and their purpose was to make contact with the local Christian population. An Anglo-Armenian Friendship Committee was organized in London with the express purpose of influencing public opinion. Many more Christian missionaries were sent into what England had started calling "Armenia."
In 1877 and 1878 there was another war between the Ottoman Empire and Russia. As the war neared its end, the Christian Armenian patriarch of Istanbul, Nerses Varjabedyan, asked the ;
Russian czar to retain the lands his troops occupied in east Anatolia. Once the war ended the patriarch asked Grand Duke Nicholas, the Russian military commander, to annex all eastern Anatolia into Russia and to help establish an autonomous Armenian state, much like what was being established for Bulgaria. Of course this didn't happen as it was not in the Russians' best interest. In Bulgaria, there was a majority Christian population. In Ottoman Anatolia, Armenians amounted to less than a quarter of the population.
The British feared such Russian influence with the Armenians. They concluded that Russia would be a greater threat than the Ottomans. They realized a Russian-dominated "Greater Armenia" would open up the Persian Gulf and the Indian Ocean where the British possessions in India could be threatened.
Greater Armenia did not come into being as the Armenians wanted. However, the Armenian officers in the Russian army continued working to stir discontent among the Ottoman Armenians by suggesting they work by themselves to secure the same sort of independence as that secured by the Christians in the Balkans.
It must be noted that in the 1800s, Armenians were scattered within and beyond a region that today marks Armenia, Georgia, Azerbaijan, Iran, and eastern Turkey. Everywhere, except in a few small pockets, Armenians were a small minority population. As the Russians acquired lands south of the Caucasus Mountains, they removed the Muslim populations that came under their control. The Muslims were replaced with Christians whom the Russians thought would be loyal to the Russian Christian government. Christian Armenians were the focal point of this policy and were given lands the Russians obtained without paying any compensation. Armenians were moved in once the Russians had removed the Muslim owners.
A large number of Armenians resented being under Muslim 1'ule and they were drawn to the Russians by the offer of free land and becoming a part of a Christian state.
In the Erivan Province, which is the heart of modern-day Armenia, the majority of the population were Muslim before they were removed. The Russians replaced them with Armenians. This is how Armenia acquired what it today calls its "historic homeland," not as direct descendants from the biblical Noah, as many Armenians claim, but by Russians between the years 1827 and 1878.
In each of these Ottoman wars the Armenians helped the Russians. This was the beginning of the ethnic hatred between Christian Armenians and Muslim Ottomans. This conflict was caused by the Russians and their success in pushing the hot button of human greed by giving Armenians free Muslim lands.
During the Russian-forced Muslim removal, it was not uncommon for up to one-third of the Muslims who were forced off their property to die. Today, the Armenians never admit they obtained their free land on the account of widespread deaths of Muslims.
The Russians forcibly removed some 1.3 million Muslims between 1827 and 1878. Russia started wars with the Ottomans in 1828, 1854, and 1877. Each time the Russians would advance, then be forced to retreat. When the Russians retreated, the Armenians, fearing Muslim retaliation for the violence they had done to the non-Christians, would flee with the Russians. Hatred grew on both sides.
In the 1890s there were Armenian rebellions in eastern Anatolia. The end result was many Muslims and Christians were killed. The same thing happened again during the Russian Revolution in 1905 in Azerbaijan.
A civil war broke out again between Christians and Muslims when World War I began. Armenian revolutionaries, many trained in Russia, attempted to take major Ottoman cities in eastern Anatolia. They did manage to capture the unarmed city of Van and hold it until the Russians arrived. The Armenians killed all but a few Muslim civilians in the city and nearby villages. Such killings by both sides went on until 1920, two years after the war officially ended. Many of the Muslim Ottoman Turks and Armenian Christians died from starvation and disease.
There will be many examples of proof presented by European officials of "official" Armenian terrorism tactics used in eastern Anatolia. There are many western diplomatic and consular representatives [including American) who reported what was actually happening there. They concluded it was the Armenian revolutionary societies doing the revolting, slaughtering, and massacring of Muslims. These officials believed that one reason for all the Armenian massacres was to secure European intervention on their behalf. The Armenians always managed to send reports stating they were being killed when the truth was it was they who were massacring civilians.
For centuries Christians have been told stories about the terrible Turk and the evils of Islam. These tales date back to the Crusades when the "purity" of Christianity opposed the black Muslims. The horrible truth is men, acting in the name of Christ, were more brutal and committed more terrible acts during this time than did the Muslims. The Muslims were simply defending their lands, which were invaded by a horde of profit-seeking men in the name of Jesus.
States in the Balkans and Caucasus regions of the world are made up of fairly homogenous populations as a result of ethnic cleansing. These states were created out of what was once a part of the Ottoman Empire as a result of wars and revolutions. In simple terms, these new states were built on a foundation of Muslim suffering.
There is no historical mention in textbooks of this colossal Muslim loss. These textbooks tell the stories of massacres by Muslims of Christian Armenians, Christian Bulgarians, and Christian Greeks. But there are no written accounts in Western textbooks of Muslim losses and massacres committed by Christian peoples.
In the United States, the Christian Armenian-American people have mounted campaigns in recent years to get cities, states, and the national government to condemn Muslim Turkey for committing what the Armenian claim is a genocide in 1915 of some 1.5 million of Christian Armenians. If such a story is made up by Armenian-American Christians to support Armenian agendas, other Christians must oppose them. Christians must reach out to the Muslim world and stop giving American dollars to Armenia if the war on terrorism is to ever end.
pls visit
http://www.armenianreality.com/books/index.htm
Samul Weems kitabının özeti
Kitapta başlıca yazarın yaptığı tespitler:
Ermenistan'in 1700 yil önce iddia ettigi ilk Hiristiyan ülke oldugu yaklasimi yanlistir.
Ermeniler Osmanli Devletine ihanet etmis; gelecekte ki tehlikeyi gören her devletin yapacagi sey yapilmis ve sürgün meydana gelmistir.
Pek çok Ingiliz ve Amerikali yetkiliye göre Ermeniler, Osmanli topraklarini kendi istekleri ile terk etmislerdir.
1973-2001 yillari arasinda Ermeni Teröristler, 100'den fazla saldiri düzenlemis ve 70'e yakin kisiyi öldürmüslerdir.
Ermenilerin yaptiklari katliamlar, Rus arsivlerinde de bulunmaktadir.
Ermeni Devrimci Federasyonu'nun arsivlerini halka açmamasi, beklide ikinci Dünya Savasinda, Nazi Almanya'sina Ermenilerin verdigi destegin dürüst tarihçiler tarafindan ortaya çikarilmasinin engellenmesidir.
Ermeniler, Yahudilerin Naziler tarafindan katledilmesine yardim etmislerdir.
Ermeniler, 1948 yilina kadar hiçbir sekilde soykirimdan bahsetmemislerdir.
Tüm Osmanli kayitlarina göre Sözde soykirimi konusunda, sadece 4 münferit olay vardir. Ve Planli hiçbir katliam yoktur.
Ilk ve tek resmi Ermeni kilisesi, terörist eylemleri desteklemektedir.
Rus Kizil Ordusu, tek kursun atmadan Ermenistana girmistir.
Osmanlilarin, Ermenileri sürgün etmesi, ABD'nin 1941'de Japon Asilli yaptigi sürgünle ayni anlami tasimaktadir.
Ermeni Lobisi, ABD-Türkiye-Azerbaycan iliskileri konusunda problem çikarmayi bir strateji olarak uygulamaktadir.
Ermenistan, Hiristiyan milletlerden ve kiliselerden Hiristiyanligi kullanarak yardim toplamaktadir.
ABD, Ingiltere, Fransa, Rusya ve Türkiye arsivler arastirmacilara açik olup, Ermenistanda ermeni arsivleri kapalidir.
Parali Ermeni ajanlari, ABD'de kamuoyu olusturuyorlar.
Samuel Weems ve sözde ErmenI soykIrImI
konusunda IfsacIliklarI...Hasan Saferi
Samuel A. Weems, Arcanzas eyaletinde Hazen'de ünlü yargiç ve hukukçuydu. O Arcanzas Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nden hukuk doktorasina sahip ve sehir surasinda etkinlik göstermekle birlikte adi geçen eyaletin anayasasinin yeniden düzenlenmesinde ilgili kurula seçilir.
Samuel Weems birçok makalenin yazari olup ayni zamanda çaliskan bir arastirmaci ve gezgin sayilir. O ömrünün sonlarinda Ermenilerin Büyük Kurnazligi Kitaplari dizisindeki ünlü kitabi “Ermenistan, Terörist Hiristiyan Ülkesinin Sirlari”(Secrets of A “Christian” Terrorist State - 2002) eserini kaleme aldi.
Samuel Weems bu kitabi yazabilmek için kendi kenti disinda Washington, Londra, Paris, Roma, Moskova, Istanbul vb. sehirlere yolculuk edip bu ülkelerin kütüphane ve arsivlerinde bu zeminde kapsamli arastirmalara girismis ve adi geçen eseri kaleme almistir. O, kitabinin önsözünde Ermenistan arsivlerinin kendi yüzüne kapatildigini ve Amerika'daki Ermeni lobilerinin kendisine karsi çiktigini ve onlarin tarafindan tehdide ugradigini söylemektedir. Bu kitabin Amerika'da Ingilizce yayimlanmasindan bir süre sonra müellif gizemli bir biçimde vefat ediyor.
“Ermenistan, Terörist Hiristiyan Ülkesinin Sirlari” kitabi 2004'te Bakü'de de Azerbaycan Türkçesi'ne çevrilmis ve yayinlanmistir. Biz bu makalede Samuel Weems'in bu kitaptaki ifsaciliklarinin bir kismina deginecegiz.
Samuel Weems 13. sayfada Ermenilerin sözde Ermeni soykirimina yönelik öykülemelerine isaret edip onlarin bu konudaki iddialarinin yalan oldugunu, Ermenileri rezil duruma düsürecek muteber tarihi delillerin varligini vurgulamaktadir. O, ardindan Ermenilerin bu öykülemeden amaçlarinin Amerika ve Türkiye'den bollu dolarlar koparmak ve onu 150 yillik eskilige sahip olan ülkelerinin refahina harcamak oldugunu yaziyor.
Samuel Weems kitabinin 28. sayfasinda Ermeniler ve Türkler arasinda ihtilaf ve düsmanligin nasil olustuguna ve bu arada ihtilaf düsüren etkene yani Ruslara deginerek, “Rusya ordusu Osmanli Imparatorlugu'na saldirmadan önce Müslümanlarin güvenini sarsmak ve Hiristiyanlari seferber etmek maksadiyla kendi casuslarini bölgeye gönderdi. 1820 yilindan sonra Ruslar Ermenilere kendilerine devlet kurmakta yardim edecekleri sözünü verdiler.” diye yaziyor.
“Ruslar Osmanli ile savasta Ingilizler ve Fransizlardan geride kalmasinlar diye Osmanli Devleti'nin yikilma ve isgalinde Ermeni etkenini kullanma karari aldilar. Onlar “Büyük Ermenistan” rüyasini Ermenilerin beyninde pisirip onlara Karadeniz'den Akdeniz'e dek Dogu Anadolu'da –yani Ermenilerin hiçbir zaman tarih boyu bir kez olsun bile isgal edemedikleri büyük bir yurtta– Ermeni ülkesi yaratacaklarina dair vaatler verdiler.Aslinda tarihte hiçbir zaman Büyük Ermenistan varolmamis ve bu mesele Ruslar tarafindan tasarlanmis bir düsten baska bir sey degildir.”
Oysa Ruslarin bölgeye sizmasindan önce Türklerin ve Ermenilerin iliskileri dostaneydi. Samuel Weems bu meseleye deginerek kitabinin 33. sayfasinda söyle yazar: “Sene 1453'te Türkler simdiki Istanbul'u fethettikten sonra, Osmanli Sultani Hiristiyanligi ülkede resmiyete tanidi ve Bursa'nin Ermeni papazi Huakim Oakim'i Osmanli'nin Ermeni Hiristiyanlarinin dini lideri olarak seçti. Ermeniler ve Türkler arasinda gelisen bu dostluk, sonraki 3 yüzyil boyunca da devam etti ve bu Avrupa'nin hâlâ propagandaya baslamis olmadigi dönemdeydi.
Osmanli sultani Ermeni kilisesine yardim ettikten sonra, Bizans hükümeti tarafindan Kirim'a sürülmekte olan 70 binden fazla Ermeni'yi oradan kurtarip Ege Denizi kiyilarinda Istanbul'un güneyine yerlestirdi.
Bu Ermeniler Sultan'in muteber arkadaslari olarak bilinirlerdi ve Sultan onlara birçok haklar ve özgürlükler vermisti. Bu meselelere bakmayarak bu imparatorlugun inis ve düsüs döneminde Ermenilerin bazilari Osmanli hükümdarlarinin kendilerine yapmis oldugu iyilikleri unutup hatta inkar ettiler. Sonuçta, türedi hain Ermeni liderleri Avrupa devletlerinin himayesi altinda o devletlere yandaslik ederek Osmanli topraklarinin kayitsiz sartsiz isgali için müzakerelere girdiler. Bu azinlik Ermeni takimiyla müzakerelere girisen ilk devlet Rusya'ydi.
Samuel Weems Ermenilerin Rus casuslari araciligiyla kiskirtilmasina deginerek Osmanli Imparatorlugu topraklarinda Ermenilerin terörist eylemlerinin biçimlenmesi konusunda söyle yaziyor: “1890 yilinda Osmanli Imparatorlugu ülkeleri içerisinde küçük bir Ermeni terörist grubu Müslümanlarin yurdunu, malini sahiplenmek için devrimci eyleme basladi. Onlar, son 500 yilda Türklerle karsilikli dostane ve uzlasmaci iliskiler içindelerken Osmanli Müslümanlarina karsi terörist eylemelere giristiler.
1914-1915 yillarina dek Osmanli Imparatorlugu'ndaki bu terörist çete o kadar küçüktü ki, Türkler onu önemsemiyorlardi. Rusya'nin Osmanli'ya karsi isgalci savasinin baslamasindan sonra, Ermeniler hasretinde bulunduklari yurtlari sahiplenmek için Ruslarla birlestiler.
Türkiye Ermenileri gündüzün kendilerini Osmanli ordusunun dostu gibi gösteriyor, geceleyin terörist eylemlerle Osmanli ordusuna öldürücü darbeler indiriyorlardi. Ermenilerin bu terörist eylemleri sonucunda, Osmanli hükümeti savas bölgesinde bulunan Ermenileri bu bölgelerden göç ettirmek zorunda kaldi. Çünkü Ermenilerin riyakarligi sonucunda Türkler terörist Ermenileri terörist olmayandan ayirt edemiyorlardi. Nihayetinde bu durumda kendisini saldirgan düsmanin hücumundan ve de Ermenilerin terörist hamlelerinden korumak isteyen bir milletin hain ve terörist Ermenileri savas bölgesinden göç ettirmekten baska çaresi yoktu.”
Samuel Weems bu olayla ve Türklerin bu yerinde girisimi ile ilgili ABD'nin bu ülkenin bati kiyilarinda yasayan ve Japonlara yardim etmeleri ihtimali sezilen Japonlari göç ettirmekteki benzer girisimini örnek vererek söyle yazmakta: “Japonya'nin Amerika'ya 7 Aralik 1941'deki saldirisindan sonra, ABD'nin bati eyaletlerinde yasayan Japonlar, bu türlü eylemlerin son örnegi olarak geçici transferle karsi karsiya kaldilar. 19 Subat 1942'de Franklin Rouswelt özel 9006 fermanini imzalayarak Japonlarin göç ettirilmesine emir verdi.
Samuel Weems, Ermenilerin Ruslar araciligiyla oyuncaga çevrilmesine iliskin söyle yaziyor: “Sene 1808'de Rus çari I. Aleksandr, Ermeni kilisesi papazi Daniel'e Rusya'ya yardim için Osmanli'ya karsi casusluklari dolayisiyla 1. dereceli Kutsal Anna Madalyasi'ni sundu. Ruslar batiya dogru saldirip Osmanli topraklarinda ilerlediklerinde Ermeni kilisesi hep Ruslara yardim ediyordu.”
Samuel Weems muteber tarihi delillerle ve Anadolu bölgesinde ve çevresinde bulunan Batili temsilcilerin yazi ve notlarina istinat ederek Ermenilerin iddialarinin esassiz oldugunu kanitliyor. O kitabinin 41. sayfasinda söyle yazar:
“Agustos 1889'da Britanya'nin Erzurum'daki Baskonsolosu Albay Chermsaide, Britanya'nin Istanbul Büyükelçisi'ne rapor verirken “Ermenilerin soykirimi ve Müslümanlarin haremlerinin çalinmis Ermeni kizlari ile dolmasi konusunda çabalamak ve konusmak gülünç bir abartmacadir.” diye yaziyor.
Ayni zamanda, Thomas Botadgiyan (Boyaciyan) diye bir Ermeni olan Britanya Baskonsolosu Yardimcisi Britanya Büyükelçisi'nin kendisine Osmanli padisahinin Ermenilerin soykirimi konusundaki fermanina göre sorusunu yanitlarken böyle bir fermanin hiçbir zaman çikarilmis olmadigi yanitini verir. Boyaciyan ayrica ardindan, kendisinin Ermenilerin kisisel çikarlar ugruna birbirlerini katledip suçunu Müslümanlarin üzerine attiklarini kanitlayan bir sürü delilleri bulundugunu yazar.”
Samuel Weems Britanya Baskonsolosu Yardimcisi'nin güz 1889'daki raporuna dayanarak “Ermeniler azinlik odlulari bölgelerde Müslümanlar ve Hiristiyanlar arasinda düsmanlik yaratiyorlardi. Ermeni teröristler birkaç Müslüman'i öldürüp ötekiler arsina ihtilaf düsürüyorlardi. Bu davranislarin asil nedeni Müslümanlari Hiristiyanlarla çatismaya zorlamak ve daha sonra güya Hiristiyanlar Türkler tarafindan soykirima ugradilar diye kampanya baslatmakti.
Bu terörist örgüt (Tasnaksiyon) kendi üye ve yandaslarina her bir yerde ve her bir sartta Türkleri kursuna dizmelerini emretmisti. Bu emirden imtina eden her bir Ermeni eylemci ve casus ise onlarin eliyle öldürülüyordu.”
Samuel Weems ayni zamanda kitabin 46. sayfasinda, Ser Ellis Bartlet Subat 1895'te Ermenilerin soykirimi konusunda tanikliklar ve görüslerini yayinlamis ve orada söyle yazar der: “Türk-Ermeni olaylari konusunda bu genislikte yayinlanan öykülemeler genelde yalandan ve hayalden baska bir sey degildir ve bu söylentiler garaz ve öfke yüzünden uydurulmus, yönlendirilmektedir. Bu propagandacilarin asil amaci Ermeni azaplari karsisinda Ingiltere'nin Türkiye aleyhine duygularini dalgalandirmaktir.”. Bartlet ardindan, “Bu esassiz efsaneler Ermenilerin Devrimci Komitesi'nin uydurmalari olup bu propagandacilarin ve sermayeleri ile bu çirkin amelin arkasinda durmus olan Panislavistlerin çikarlarini temin etmek için genis bir biçimde Avrupa'da yayinlanmaktaydi.” diye yaziyordu.
Bartlet ayni zamanda, kendisi sahsen Ermenilerin isyanlarinin birirnin tanigi olan Ispanyol cografyaci M. Kosimos'un gözlemlerini göre de bu olaylarin Ermenilerin soykirim iddialariyla çeliskide oldugunu yaziyor. Kosimos sahsen Ermenilerin soykirimin gerçeklestirildigini iddia ettikleri bölgelere ugramis ve açikça, “Bu olaylar yayildigi bu genislikle tamamiyla tahriflerden baska bir sey degil. Binlerce Ermeni'nin katliami, onlarin namuslarina tecavüz, halkin iskence edilmesi ve musibetler, sadece tahriflerin vahsicesine icadidir.” diyor.
Samuel Weems kitabinin 35. sayfasinda, Britanya'nin askeri taniklarina, 1895 yilinda Osmanli Imparatorlugu'na gönderilmis olan Charles Norman'in tanikligina isaret eder: “Bes yil süresince Anadolu'da dökülen kanlarin sorumlulugu dogrudan dogruya Hinçak Komitesi (terörist Ermeni örgütü) boynunadir.” O, daha sonra Ermenilerin Müslümanlar tarafindan soykirima ugradiklarina dair bu yaygaralarinin esassiz oldugunu yazar.
S. Weems, kitabin 35. sayfasinda söyle devam eder: Osmanli-Rus Savasi'nda, Müslüman Türk ahalinin birçogu öldürülüp veya yurtlarini terk etmek zorunda kaliyorlardi. Iste o zaman Ermeniler adi geçen bölgelere yerlesiyorlardi. Simdiki Ermenistan Cumhuriyeti de aynen bu sekilde Ermenilerin iskani ve Azerbaycanli Müslüman'in evinden barkindan kaçmak zorunda birakilmasi ve sonuçta bu bölgelerde Ermeni çogunlugunun saglanmasiyla yaratilmistir.
Ermenilerin terörist eylemleri ve Rusya ile savasta Türklere ihanet etmesi sonucu Türkler Ermenileri savas bölgelerinden diger bölgelere göçürme karari aldilar. Weems s. 54'te bu meseleyi konusunda söyle yaziyor: “Su tarihi delil ve belgeye dikkat edin: Osmanli hükümeti 24 Nisan 1915'te Istanbul'da Ermenilerin yerini degistirme karari alir. 3 gün sonra, henüz hiçbir Ermeni Dogu Anadolu'dan göç ettirilmemisken Ermenilerin Açmiyadzin Kilisesi'nin dini lideri Rusya'ya, Osmanli devletinin Ermenileri katletmeye tesebbüs ettigini bildirir! Soykirim nasil yapilmis olabilirdi, oysa yer degistirme operasyonu bile baslamis degildi ve bir tek Ermeni dahi yer degistirmek için yükünü çatmis degildi!?
Roma ve Washington'da Rusya Büyükelçiligi'ne Ermenilerin protestolarini destekleme emri verilmisti. Çünkü Rusya genis tedbirlerle Amerika devleti ve toplumunu kamuoyunu Osmanli ve Alman ülkelerine karsi tahrik etmeye çalisiyordu. Bu büyük yalanciliklar sonucunda Italya bir ay sonra savasa katildi ve ABD sadece iki yil sonra Almanya ile savasa basladi.
Iste bu 27 Nisan günü Rusya'nin Londra'daki büyükelçisi Rusya, Britanya ve Fransa hükümetlerinin Osmanli devletine itiraz notasi vermelerini ve Türklerin soykirimda sorumlu oldugunu beyan etmelerini önerdi.
Britanya Disisleri Bakanligi'ndan George T. Clarck Rusya'nin bu önerisinden rahatsiz oldugunu açiklar, “Kendimizin iddia edilen bu soykirimi incelememiz daha iyi olurdu. Her halde biz ülkemizin Roma ve Washington'daki büyükelçilerine, Ermenilerin dini liderinin adi geçen önerisinin kabul edilebilirligi konusunda o ülkelerin görüslerini ögrenmelerini ve Rusya'nin önerisini desteklemelerini teblig ederiz.” diye cevaplar.
15 Mayis 1915'te Britanya'nin Rusya'daki büyükelçisi, ülkesinin Disisleri Bakani Garry'ye, Rusya'nin Disisleri Bakanligi'nin Ittifak Devletleri tarafindan Osmanli devletine bu ülkelerin liderlerinin savasin sonunda her türlü Ermeni soykirimindan sorumlu tutulacagina dair uyari verecegini bildirdi. Rusya'nin bu bakani ayrica, üç müttefik ülkenin bu meseleyi desteklemek için ayni günde birlikte bir bildiri yayinlamalarini önerdi.
23 Mayis 1915'te Osmanli hükümeti ilk olarak Ermenilerin transferi ve baska bir bölgeye yerlestirilmesi konusunda 4. Ordu Komutanligi'na emir verdi. Fakat tabii ki Ermenileri transferi zaman alici bir isti. Ancak 30 Mayis'ta Osmanli devleti Bakanlar Kurulu Ermenilerin savasin ön cephelerinden cephe arkasindaki diger bölgelere tasinmasi meselesini onayladi. Yer degistirme operasyonu henüz baslamamisken, Ittifak Devletleri, Rusya, Ingiltere ve Fransa, bu meselenin onaylanmasindan 6 ay önce Osmanlilarin Ermeni soykiriminda sorumlu bulunduklarina dair bildiri çikarmis, skandal baslatmislardi!”
S. Weems, ardindan muteber tarihi belgelere dayanarak, “Aslinda Ermenilerin dini lideri Türkiye'nin Ermeni tehciri konusunda karar almasindan birkaç hafta önce yabanci devletlerin bu hususta faaliyete baslamasina zemin olusturmustu. Soykirim iddiasi hiçbir gerçeklik payi tasimaz ve tamamiyla Ermeni papazinin uydurdugu efsanedir.” diye yazar.
Kilisenin bu yalanci ve güdümlü efsaneleriyle birlikte bu merkezin dini liderleri Ermenilerin azinligi bulunduklari Osmanli topraklarindaki terörist ve ayrilikçi eylemlerini körüklemekteydi. “15 Temmuz 1915'te Ermenilerin dini lideri V. Govrek, Yüksek Dini Lider Pogus Nobar'a mektup yazmis, o da Britanya Disisleri Bakani Ser Arthur Nickolson ile temas kurmustu. Bu yüksek dini lider Ittifak Devletleri'nden Türkiye'nin alti ilinde bagimsiz ve tarafsiz Ermenistan yaratmalarini istedi. Bu dini lider, hatta ticari iliskiler kurulmasi amaciyla Mersin araciligiyla serbest denize bir çikis koridoru yaratilmasi talebindeydi.” (S. Weems, s. 57).
Weems, kitabin 59. sayfasinda 1917 Rusya Bolsevik Ihtilali'ne isaret ederek saldirgan Rus kuvvetlerinin Rusya'ya dönmek zorunda kaldigini ve Türklerin ülkesinden geri döndüklerinde onlarla birlikte Türk topraklarini isgal etmekte istira etmis olan Ermenileri de o ülkeden tasinmak mecburiyetinde biraktilar. “Ermenilerin bu topraklardan gitmesinden birkaç ay sonra Britanya ordusu binbasisi E. O. Noel bölgeyi teftis etmis ve gözlemleri konusunda Britanya hükümetine söyle rapor verir: “Gezimin sonucu konusunda diyebilirim ki, bu aylar boyunca Rusya ordusu onlara refakat eden Ermenilerle bahar ve yaz 1916'da isgal ettikleri topraklari viraneye çevirmislerdi. Hiç kusku duymadan söyleyebilirim ki, Türkler düsmanlari için böyle davranamazlardi.” Onun görgü taniklari ve yerli ahalinin söyledikleri ile asagi yukari ayni olan görüslerine esasen Ruslar Ermenilerin tahrik ve yardimiyla bölgedeki Müslümanlarin katliamina girismislerdi.”
Weems s. 88'de söyle yaziyor: “Ermeniler geri çekilirken artik oklarinin tasa isabet ettigini, ne kendilerinin ne de Ruslarin Dogu Anadolu'yu isgal edemeyeceklerini kavramislardi. Dolayisiyla Ermeniler Dogu Anadolu'yu terk ederken her yeri ve her seyi yikip yaktilar, ahaliyi katliam edip yagmaladilar. Ermenilerin bu terörist eylemlerinin tanigi olan bölgelerden biri Erzincan'dir. Kuyular Müslümanlarin cesediyle doluydu. Müslümanlarin bedenlerinin dogranmis azasi ve gövdesiz baslari evlerin bahçeleri çevresine dagilmisti. 606 kisinin cesedini kuyulara, hendeklere atmislardi. Elbette öldürülen sivil ahalinin sayisi bunun birkaç katiydi. Ayrica, galiba yol çekmek için sehrin disina götürülmüs olan 650 Müslüman'in da kaderi belirsiz.”
“Ermeniler bu araziyi isgal etmek ve sahiplenmek için çogunlukta olan Müslümanlari katliam etmek karari aldilar. Onlar Müslümanlari katliam edip bu topraklarda birer Müslüman birakmadiklari takdirde Müslüman ülkesinde kendilerine bagimsiz Ermeni devleti kurabileceklerine inaniyorlardi. Bu terörcü siyasetin amaci buydu ve bugün Azerbaycan ülkesinde de ayni siyaset devam ediyor.” (Weems, s. 60).
Ermenistan, Terörist Hiristiyan Ülkesinin Sirlari kitabinin 42. sayfasinda, Ermenilerin yasadiklari iddia edilen 6 ildeki Ermenilerin ve Müslümanlarin sayisi üzerinde durulur: “1892 yilinda Britanya Disisleri Bakanligi Cografya Merkezi Ermenilerin iddia ettikleri bölgelerin ahalisi konusunda su bilgileri yayinladi:
Il
Müslüman
Rum
Ermeni
Saire
Toplam
Erzurum
500.782
3.725
135.087
22
636.616
Sivas
839.514
76.433
170.433
1.086.015
Diyarbakir
377.644
9.440
79.189
45.233
471.506
Harput
504.946
650
69.718
575.314
Van
247.000
79.998
103.002
430.000
Bitlis
257.862
210
131.390
9.162
398.624
G. Toplam:
2.687.748
90.093
665.815
157.419
3.601.075
Yukaridaki tabloda görüldügü gibi Ermeniler iddiacisi olduklari 6 ilin tümünde azinliktaydilar. Nitekim adi geçen illerde 3.601.075 kisilik ahalinin sadece 665.815 kisisi (% 18.49) Ermeni idi. Yani aslinda Ermeniler 2.935.260 gayri Ermeni'yi yok edip de onlarin topraklarinda Ermenistan devleti kurmak istiyorlardi. Ayni zamanda Britanya Disisleri Bakanligi Cografya Merkezi'nin bu istatistiginden, Ermenilerin etnik temizlemeye tabi tutuldugunu ve 1.5 milyon Ermeni'nin öldürüldügünü iddia ettikleri Anadolu'da sayilarinin toplam bir milyonun az üstünde iken tehcir olayinda 1.5 milyonu nasil öldürülmüs olabilir sorusu akla gelir. Oysa Ermenilerin çogu Kafkaslara göçüp Ruslarin himayesi ile Irevan (Erivan) Hanligi'nda iskan ettirildiler ve daha sonra Azerbaycan'in bu eski kösesinde Ermenistan Cumhuriyeti'ni kurdular.
Weems'in sayfa 143'te, Ermeni tarihçilerinin yazilarina ve varolan çeliski ve tahriflere deginmesi de dikkate deger: “Hevanesiyan Kafkaslara yarim milyon avare Ermeni'nin intikal edildigini yazar. Hevanesiyan kitabinin baska bölümlerinde, Arap ülkelerinde binlerce savas çarpmis Ermeni'nin varligina isaret eder. O kitabinin basinda, Türkiye savas bölgesinde yaklasik bir milyon Ermeni'nin yasadigini ve intikale tabi tutuldugunu yaziyor. Basit bir matematik islemle Ermenilerin iddiasinin yalanligini ve sahteligini anlamak mümkün.”. Ayrica, ABD'nin bölge raporuna göre, 1916 yilinda Osmanli Imparatorlugu'nda yarim milyondan daha fazla Ermeni yasamaktaydi. Bunun disinda, Suriye, Irak, Iran vb ülkelerde yüz binlerce Ermeni yasiyordu. 1915'te 1.5 Ermeni katledilmis olsaydi, durum böyle olamazdi.
Üstelik S. Weems Osmanli Içisleri Bakanligi'na ait 7 Aralik 1916 tarihli bir belgeye dikkat çekiyor. Bu belgede, “702.900 Ermeni tebdil-i
mekan ettirilmis, bu amaçla 1915'te 25 milyon kurus para harcanmistir. Ekim 1916'nin sonuna dek, 86 milyon kurus harcanmis ve bu yilin sonuna dek 150 milyon kurus harcanacaktir.” diye yaziyor. Türkler Ermenileri etnik temizlemeye tabi tutmak isteselerdi o zaman neden bu isi yapmayip da devletin mali krizde bulundugu bir dönemde Ermenilerin savas bölgesinden yerin degistirmek için 261 milyon kurus para sarf etmistir?!
S. Weems, kitabin 98. sayfasinda, Ermenilerin sayisi hususunda, Hevanesiyan'in Türkiye'ye yerlesmis Ermenilerin sayisini hiçbir belgeye dayanmadan yaklasik 2 milyon olarak göstermesine deginir ve muteber tarihi delillerle bu yalanci iddiayi çürütüp “Aslinda 1915'te tüm dünyada dahi bu sayida Ermeni yoktu!” diye yazar. O, s. 62'de bölgenin tamamindaki Ermenilerin sayisi konusunda çesitli kaynaklar tarafindan sunulan istatistiklere de yer verir:
Fransa'ni Van'daki Baskonsolosu M. Zarcheshy : 1.300.000
Fransis de Persens (1895): 1.200.000
Turo Menkis : 1.300.000
Linch (1901): 1.158.000
Osmanli Istatistikleri (1905): 1.294.851
Britanya Mavi Kitabi (1912): 1.056.000
L.D. Counterson (1913): 1.400.000
Fransa Sari Kitabi: 1.475.000
Ermeni dini lideri Ormaniyan: 1.600.000
Lepsios : 1.600.000
S. Weems ayni yerde, “Günümüzde Ermeniler 1.5 milyon Ermeni'nin Osmanli Türkleri tarafindan katledilmesi konulu “büyük efsane”den aslinda XX. yüzyildaki ilk etnik temizleme hikayesini yaratmislardir. Onlarin iddiasi, yani katledilmis 1.5 milyon Ermeni Anadolu Ermenilerinin toplam sayisinin bile birkaç katiydi.” diye yaziyor.
Samuel Weems, “ Ermenistan, Terörist Hiristiyan Ülkesinin Sirlari ” kitabindaki kapsamli arastirmalariyla, Ermenilerin bu makalenin sinirlarini asan sayisiz cinayet ve hilelerini ifsa etmistir. O bu ifsaciliklardan sonra, “Ermeniler kendilerini magdur göstermek ve 1915 sözde soykirim konusunda dedikodular yaymakla hâlâ kendi cinayetkâr siyasetlerinin pesini birakmamakta, XX. yüzyilin sonlarinda komsulari Azerbaycan Cumhuriyeti'ne saldirarak bu ülkenin topraklarinin %20'den fazlasini isgal etmis ve Karabag ile çevresindeki bölgelerde vahsi ve korkunç katliamlarla bir milyon Azerbaycanli Müslüman'in yurdundan olmasina neden olmuslardir.”
No comments:
Post a Comment